همسران بر اساس مودت و محبت به سمت یک دیگر کشیده می شوند و آرامش می یابند.(روم، آیه 21) اما گاهی این محبت و مودت وجود دارد، و زن و شوهر به هم بسیار علاقه مند هستند، ولی گرایش جنسی به یک دیگر ندارند؛ زیرا هر یک نسبت به دیگری دیگر آن کشش جنسی را نداشته و موجب تحریک یک دیگر برای زناشویی و عمل جنسی نمی شوند. این مساله امروز و دیروز همسران بوده است.

در دوره جاهلیت و نیز اوایل اسلام، وقتی چنین حالتی میان همسران پیش می آمد، مرد با آن که همسرش را دوست می داشت، ولی به سبب عدم تحریک پذیری و گرایش جنسی، با او رفتاری می کرد که گویی همسرش نیست، بلکه مادر و خواهرش است. در این حالت، مرد همسرش را در خانه نگه می داشت و او را طلاق نمی داد، ولی طلاق عاطفی را اجرا می کرد و به او می گفت: ظهرک کظهر امی، پشت تو همانند پشت مادرم است؛ یعنی من با تو زناشویی و عمل جنسی نخواهم داشت؛ هر چند که همسرم هستی و در خانه به عنوان عیالم مطرح هستی.

این طلاق عاطفی موجب می شد تا زن با آن که گرایش جنسی به شوهرش داشته باشد، نتواند از زناشویی با همسرش بهره ای ببرد. در حقیقت نوعی معلقه و میان زمین و آسمان بود؛ نه مطلقه ای بود که با دیگران ازدواج کند و بهره جنسی داشته باشد، و نه متزوج بود که از همسرش بهره ای برد.

خدا این نوع طلاق را که در فرهنگ جاهلی ظهار نامیده می شود، را نادرست می شمارد و از طلاق عاطفی به این شکل نهی می کند؛ زیرا زنی در آن دوره به نزد پیامبر(ص) آمده و از وضعیت طلاق عاطفی و ظهار خویش شکایت می کند. خداوند می فرماید: الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْکُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِی وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنْکَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ؛ از میان شما کسانى که زنانشان را ظهار مى کنند [و مى‏ گویند پشت تو چون پشت مادر من است] آنان مادرانشان نیستند مادران آنها تنها کسانى‏ اند که ایشان را زاده‏ اند و قطعا آنها سخنى زشت و باطل مى‏ گویند، ولى خدا مسلما درگذرنده آمرزنده است. (مجادله ، آیه 2)  

کسانی که به این نوع طلاق عاطفی اقدام می کنند، باید مجازات شوند و مجازات آنان به ترتیب عبارت است، آزادی برده، دو ماه روزه پیاپی و اطعام شصت مسکین.(مجادله، آیات 3 و 4)